Święta Klara – urodziła się w Asyżu, we Włoszech, w 1194 roku. Była córką szlachcica, Favarona di Offreduccio di Bernardino. Otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie. Od młodości odznaczała się ogromną pobożnością. Jej religijność wzrosła jeszcze po zetknięciu się z osobą Świętego Franciszka. Zrezygnowała z doczesnych dóbr i całkowicie poświeciła się modlitwie i medytacjom.

W kościółku Porcjunkula w Asyżu rozpoczęła życie zakonne, przyoblekając habit zakonny. W kościele San Damiano stworzyła wspólnotę „Zakon Ubogich Dam” (tzw. Damianitki), który przybrał następnie nazwę Klarysek. Papież Innocenty IV wydał w 1253 roku bullę potwierdzającą regułę zakonu. Była to reguła franciszkańska przystosowana do potrzeb zamkniętej wspólnoty żeńskiej. Mniszki miały obowiązek pielęgnowania duchowości franciszkańskiej opartej na ubóstwie, posłuszeństwie i pokorze. W ikonografii święta przedstawiana jest w habicie franciszkańskim, przepasana sznurem z trzema węzłami, które symbolizują czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Klara zmarła w atmosferze świętości w roku 1253.

Miejsca w Asyżu związane z osobą Świętej:
Bazylika Matki Bożej Anielskiej,
X – wieczny kościółek tzw. Porcjunkula,
Bazylika św. Klary – z relikwiami św. Klary,
Kościół św. Damiana.